Beste mede-Koggenbuurtjes,
Deze week is de beurt aan mij om me voor te stellen. Ik ben Marion, geboren in Amsterdam, getogen in Weesp, volwassen geworden in Amsterdam en nu alweer bijna twee decennia 'gerijpt' in Ursem. Ik voel me hier op en top thuis, al blijf ik natuurlijk altijd een beetje import.
Vrienden noemen mij wel Pippi Langkous, en ik denk dat er ook wel wat mensen in de buurt zijn die mij zo zien. Maakt mij niks uit hoor, ik vind het een geuzennaam. Tussen de nette rijtjeshuizen aan de ene kant en de boerenbedrijven aan de andere kant wonen mijn man Ron en ik in onze eigen Villa Kakelbont. Daar leven we samen met een paar honden en katten. Op het erf lopen de pony's, varkens en een toompje multi culti kippen vrij rond. En o ja, ook nog een oude bok die nog wel een groen blaadje lust. Vooral van net aangeplante fruitboompjes of van die gezellige terraspot met zomerbloeiers. Als je wilt leren vloeken moet je geiten nemen, luidt een gezegde. Dus dat...
Onze beestenbende en onze oude boerderij geven ons een boel plezier, maar ook een boel werk. Altijd is er wel een oud dier te verzorgen, een gat in het dak te dichten, een hok schoon te maken of een hek te repareren. Maar als dat dan gedaan is, en je ploft neer in de hangmat met een wit wijntje, en je kijkt uit over de weilanden en bollenvelden - wat is het leven dan goed, wat ben ik dan domweg gelukkig in Ursem.
Sinds kort werk ik bij de gemeente Koggenland. Ik vind het geweldig dat ik me nu iedere werkdag in mijn eigen omgeving, voor mijn eigen omgeving kan inzetten. Mijn collega's en ik doen onze stinkende best om Koggenland beetje bij beetje steeds mooier te maken. Maar de meeste invloed hebben de dorpsbewoners natuurlijk zelf. Daarom vind ik de Koggenbuurtjes ook zo'n prachtig initiatief. Berichten plaatsen over het wel en wee binnen Koggenland, buurtgenoten op allerlei activiteiten wijzen, elkaar helpen... alles voor en door inwoners, ondernemers, organisaties en clubs in onze gemeente. Daar werk ik als vrijwilliger graag aan mee.
Blijft er dan nog vrije tijd over? Tja, vaak niet, altijd te weinig, maar soms toch wel een beetje. In die schaarse vrije uurtjes zit ik graag samen met Ron te binge watchen op de bank. Maar meer nog hou ik ervan om een beetje uitdaging te zoeken, mijn eigen grenzen te verkennen. Italiaans leren, een online receptie organiseren, een cursus fotografie volgen, de Dam-tot-Damloop doen, plinten in verstek zagen, zelf kaas maken... Ook daarin ben ik een Pippi Langkous. Zij zei: "Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan". Beste lezer, herken je die gedachte een beetje? Doe dan mee met ons clubje enthousiaste vrijwilligers die van de Koggenbuurtjes een succes willen maken. Laat van je horen via !
Groetjes en tot snel,
Marion
